از اولش می گفتیم که "انرژی هسته ای حق مسلم ماست". ولی دیگه خسته شده بودیم. چیزی در سفره برامون نمونده بود. از صدای قاراقور شکم هامون شبا هم نمی تونستیم بخوابیم. دیگه حتی برای گفتن شعار "انرژی هسته ای حق مسلم ماست" هم برامون رمق نمونده بود. جیبامون خالی خالی و همه چی تعطیل شده بود؛ کار، تولید، نشاط و حتی می تونم بگم زندگی.