پس از 12سال به عبارتی و پس از دوسال به عبارتی دیگر، گفت‌وگوهای ایران و 1+5 پایان یافت. کشورهای اروپایی به شدت علاقه‌مند بودند تا این توافق حاصل شود و بخشی از مسائل تجاری و منطقه‌ای به فضای مناسب‌تری رهنمون شود. روسیه که در ساخت و تامین نخستین نیروگاه هسته‌ای ایران نقش داشته و به پروژه‌های جدید هسته‌ای ایران هم چشم دوخته، به نحو دیگری از حصول توافق رضایتمند است. چین نیز از امکان فراهم شدن محیط مطمئن‌تری برای انرژی مصرفی خود و به دست آمدن بازار سرمایه‌گذاری در ایران، نسبت به توافق نظر مثبتی دارد. راهنمایی و حمایت رهبری از این مذاکرات و ورود نقش آفرین در مقاطع حساس، توانست نتایج بهتری برای جایگاه و منافع کشور فراهم نماید.
استفاده هوشمندانه از چنین شرایطی می تواند جایگاه اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی ایران را در دنیا رقم بزند. به ایران قدرت منطقه ای و حتی قدرت جهانی دهد. به جایگاهی که همواره لیاقتش را دارد برساند. قدر چنین فرصت هایی را باید دانست.
