ایران پس از توافق وین، عملا تبدیل به شاه کلیدی در خصوص حل تنش ها و بحران های  منطقه ای شده است. این جایگاه که برگرفته از قدرت معنایی این کشور پس از توافق با جامعه جهانی است می تواند گسترده تر از شرایط کنونی، راهگشای روابط دیپلماتیک برای کشور عزیزمان باشد.

 نامۀ محرمانه باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا به رهبر ایران، نشان می دهد که هرگونه همکاری احتمالی بر سر مبارزه با داعش منوط به دستیابی ایران و گروه 5+1 به توافق هسته ای است و منافع استراتژیکی میان ایالات متحده و ایران وجود دارد. این منافع مشترک فقط محدود به داعش نمی شود. هر دو کشور تمایل به کاهش درگیری های فرقه ای در سراسر منطقۀ خاورمیانه دارند. هر دو کشور در افغانستان و عراق نفوذ دارند و علاقمند به تضمین ثبات در این کشورها هستند. هر دو کشور خواهان حل بحران سوریه هستند تا از این که این کشور تبدیل به پایگاه همیشگی برای افراط گرایان شود، جلوگیری کنند. علاوه بر این زمینه های دیگری همچون مبارزه با قاچاق مواد مخدر از افغانستان و پاکستان و مبارزه با دزدی دریایی در آب های بین المللی و تبدیل ایران به یک منبع جایگزین برای گاز طبیعی اروپا به جای روسیه هم از دیگر پیامدهای منطقه ای توافق می تواند باشد.