عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران از فرصت‌هایی گفت که ایران در دوران پساتحریم در زمینه تجارت خواهد داشت.
٢ هزار کیلومتر مرز آبی و خشکی، نیروی انسانی جوان، بازار مصرف ٧٥ میلیونی، حضور در مرکز ثقل خاورمیانه و آسیای مرکزی، توان بالای مهندسی و ساخت و معافیت‌های مالیاتی و مزایای دیگر در مناطق ویژه و آزاد از جمله جاذبه‌های سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی ایران به شمار می‌رود که سرمایه‌گذاران خارجی را مشتاق به سرمایه‌گذاری در دوران پساتحریم کرده است.
تحریم های اقتصادی که توسط ایالات متحده، اتحادیه اروپا و دیگر کشورها علیه ایران اعمال شده، موجب محدودیت زیاد بر سر راه فرصت های تجاری بین المللی با ایران شده است و همچنین تاثیرات منفی نیز بر اقتصاد ایران داشته است. افزایش روابط اقتصادی با ایران فضای اقتصاد جهانی را تقویت می کند.
توافق هسته ای با ایران تضمین می دهد که ظرفیت هسته ای ایران صلح آمیز باقی خواهد ماند و هیچ قصد احتمالی برای ساخت بمب ندارد. اگر در صورتی ایران بخواهد به سمت ساخت سلاح برود، زمان لازم برای واکنش جامعۀ بین المللی به این مسئله وجود خواهد داشت. براساس توافق جامع، ایران میزان غنی سازی اورانیومش را به 5 درصد محدود کرد و در زمینۀ محدودیت بر سر سانتریفیوژهای فعال هم به توافق رسید. ایران همچنین موافقت کرد که ذخایر اورانیوم با غنای پایینش را یا اکساید کند و یا براساس پیشنهاد جدید روسیه آنها را به این کشور بفرستد.
۱۹
دی
امروز متنی رو توی سایت نسل خرداد می خوندم که حیفم اومد با شما در میونش نذارم. چون داره یه درد رو بیان می کنه. دردی که با وجود و بودنش روز به روز دردای زیادی رو تولید می کنه.
تو این یادداشت به یه عده ای اشاره می کنه که دلواپس منافع دنیوی شون هستن. و می ترسن اگه تحریم ها برداشته بشه، اگه کشور از رکود و بدبختی بیاد بیرون، این دولت تدبیر و امیده که پیروز میدان خواهد بود و دیگه تفکرات ایدئولوژیک اونها خریدار نخواهد داشت و آبروی آنها و باقی آبروی دولت گذشته -با تلی از سیاست های غلطش که کشور رو داشت به لبه پرتگاهی می کشوند که هر لحظه احتمال سقوطش می روفت- خواهد رفت. به همین دلیل مدام بر طبل جنگ با آمریکا و قدرت های جهان می کوبند غافل از اینکه اگه پاش بیفته به قول نویسنده این یادداشت، معلوم نیست باید کجاها دنبالشون بگردیم.
ارزش خوندنشو داره، حتما بخونید...
ایران پس از توافق وین، عملا تبدیل به شاه کلیدی در خصوص حل تنش ها و بحران های منطقه ای شده است. این جایگاه که برگرفته از قدرت معنایی این کشور پس از توافق با جامعه جهانی است می تواند گسترده تر از شرایط کنونی، راهگشای روابط دیپلماتیک برای کشور عزیزمان باشد.
پسا-برجام: شاید گزینه «جنگ»٬ این عامل ویرانگر و خانمان سوز٬ منفورترین پدیده ای باشد که هیچ کشوری حاضر به رویارویی با آن نیست و غالبا برای رهایی از شر آن حاضر است به هر معاهده و مذاکره ای تن دهد. خصوصا در شرایط کنونی که این پدیده شوم ابعاد مختلف و پیچیده ای به خود گرفته است٬ به طوری که ضرر و زیان آن دو سویه بوده و هم گریبان کشور متجاوز را می گیرد٬ هم کشوری که به آن حمله شده. مصادیق آن در قرن معاصر به وفور دیده می شود ولی به عنوان مشتی از این خروار می توان به حمله نظامی آمریکا به عراق یا افغانستان را نام برد.